ซากุระแห่งความตาย

ข้อมูลเบื้องต้น

           เมื่อถูกคนที่รัก และเพื่อสนิทหักหลัง
ด้วยความแค้น และ ความเจ็บปวดที่ถูกสาดเข้าใส่
จึงทำให้ตำนาน ต้นซากุระ กำเนิดขึ้นมาอีกครั้ง

เนื้อเรื่อง

  ซากุระแห่งความตาย

       “จะปิดเทอมแล้ว จะไปไหนกันดี?” เสียงเข็มของชายหนุ่มดังขึ้นหน้าตายิ้มแย้ม เขาคนนั้นคือ คิง

       “นั่นสิๆ ไปไหนดี โยชิ?” เสียงหวานของหญิงสาวอีกคนพูดขึ้นสมทบ เธอคือ ปลายฟ้า

       “งั้น ไปญี่ปุ่นกันมั้ยละ” ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม เมื่อถูกปลายฟ้าถามด้วยใบหน้าสงสัย ใช่แล้ว ฉันก็คือ โยชิ

       “บ้านเกิดของโยชิสินะ ฉันอยากไปตั้งนานแล้วล่ะ งั้นเอาเป็นว่าตกลงนะฟ้า” คิงหันไปถามปลายฟ้าทันควัน ส่วนปลายฟ้าไม่ได้ตอบอะไร ทำแค่เพียงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มรับคนพูดของคิงเท่านั้น                                                                                                       

       “งั้นเอาเป็นว่าเจอกันวันอาทิตย์นะ เตรียมของทุกอย่างให้เรียบร้อยละ ไว้เจอกัน”  ว่าแล้วฉันก็โบกมือลาแล้วเดินจากไป ปล่อยให้เค้าสองคนอยู่ด้วยกันไปเถอะ ถึงแม้ว่าคิงจะเป็นแฟนฉันก็ตาม แต่ฉันรู้สึกว่า ปลายฟ้าจะแอบชอบคิงอยู่ ฉันเลยตัดสินใจปล่อยให้ปลายฟ้ามันสารภาพรักไปซะ จะได้เป็นการวัดใจของคิงด้วย ว่าที่ผ่านวา คิดยังไงกันแน่

            ณ โตเกียว เมืองหลวงของญี่ปุ่น

เราทั้งสาม ในที่สุดก็มาถึงบ้านเกิดเมืองนอนของฉันซักที

       “แล้วอยากไปไหนกันละ?” ฉันหันไปถามคิงกับปลายฟ้าที่กำลังเดิน ‘กุมมือ’ กันมา แต่เมื่อฉันหันไปสนใจเขาทั้งสองก็ปล่อยมือออกจากกันไวป่านความเร็วแสง

        “ไปภูเขาไฟฟูจิกันเถอะ” คิงตอบพร้อมยิ้มรับ แล้วเดินมาโอบเอวฉันแทน

       ‘แต่ถึงนายจะทำอย่างนั้น ฉันก็ไม่ดีใจหรอกนะ’ ฉันนิ่งเงียบ เก็บความเจ็บปวดไว้ในใจ

       “ว่าไงตกลงมั้ย? ไปฟูจิก่อน” คิงยังยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะไหลตามน้ำไปแล้วกันนะ

       “นั่นมันสถานที่สำคัญ เอาไว้ไปวันที่ใกล้จะกลับไทยจะดีกว่านะ” พูดจบ ฉันก็เดินนำสองคนนั้นเพื่อที่จะไปในสถานที่แรก ที่ที่ฉันเลือกที่จะไปคือ ออนเซ็น

โชคดีจริงๆที่วันนี้ไม่ค่อยมีคนมาซักเท่าไหร่

หลังจากที่ถอดเสื้อผ้าสวมผ้าเช็ดตัวแล้วก็เหลือรอลงน้ำ

ฉันกำลังจะเปิดประตูลงไปแช่น้ำ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนพูดขึ้น

       “เมื่อไหร่เธอจะบอกเรื่องของเรากับโยชิละ” เสียงของปลายฟ้าดังขึ้น

       “รอไปก่อนนะ ฉันอยากใช้เงินของโยมากกว่านี้” คำพูดของคิงและปลายฟ้า มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีมีดคมๆมากรีดที่หัวใจของฉัน

        “ตอนแรกก็กะจะไม่คิดแบบนั้นแล้วแท้ๆ” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะทรุดนั่งลงกับพื้นด้วยความอ่อนแรง ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจมอยู่ในน้ำ ใต้เงามืดของน้ำที่แสงส่องผ่านไม่ถึง น้ำตาค่อยๆไหลรินออกมาช้าๆ ความรู้เจ็บปวดค่อยสาดเข้ามาเหมือนดั่งคลื่นทะเล

        “ฉัน จะไม่มีวันให้อภัย!!”

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ฉันจึงตัดสินใจแต่งตัวแล้วเดินออกมาหาอะไรกินข้างนอกออนเซ็น

        “โยชิ! มาอยู่นี่เอง ตามหาตั้งนาน” คิงเดินเข้ามาหาฉันในสภาพที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย

       “อ่าว แล้วปลายฟ้าล่ะ” ฉันถามขึ้น เมื่อไม่เห็นปลายฟ้าเดินตามมาด้วย

       “ฟ้าแช่น้ำอยู่น่ะ งั้นพอดีเลย ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย”  คิงตอบแล้วเดินตามฉันที่กำลังหาร้านอาหารอยู่

เรื่องที่จะพูดด้วยน่ะ คงเป็นเรื่องบอกเลิก สินะ ถึงจะเตรียมใจไว้ แต่ถ้ารักมาก มันก็ทำใจไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ!!

        “เอ่อ....คือ...ฉันกับฟ้า....เรารักกันน่ะ” ฉันไม่ได้ทำหน้าตกใจ หรืออึ่งไปกับคำพูดนั้น เพราะไว้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องพูดคำ

       “ฉันขอโทษนะ ไม่เป็นไรใช่มั้ย” คิงลุกขึ้นมาดูอาการณ์ของฉันเมื่อเห็นท่าไม่ดี

       “ฉันไม่เป็นไร ไปเรียกฟ้ามาเถอะ เราจะไดไปที่อื่นต่อ”  แล้วคิงก็ยอมเดินจากไปอย่างโดยดี  

       “โยชิ เราจะไปไหนกันต่อล่ะ ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ กว่าจะค่ำ” ฟ้าถามเหมือนหนึ่งชั่วโมงที่แล้วมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น

       “นั่นสินะ เราจะไปไหนกันโย” คิงก็อีกคน พูดเหมือนไม่อะไร เกินขึ้นเลย

       “งั้น เราไปที่ต้นซากุระกันมั้ย”

       “ไปๆ ฉันอยากไป!!” ฟ้าพูดขึ้นด้วยความร่าเริง

       “โย ที่นี่มันที่ไหนเหรอ” คิงถามขึ้นเมื่อสัมผัสได้ว่า ที่นี่มันไม่ควรมา

       “ที่นี่คือป่าโอกิกะฮะระ อ่ะ! ถึงแล้วนั่นไง” ฉันชี้ไปทางต้นซากุระต้นใหญ่ที่ตั้งสะง่างามอยูกลางป่า ลมพัดแรง จนดอกของซากกุระปลิวว่อนไปทั่ว

       “ว้าว สวยมากเลย” ฟ้าพูดพร้อมตาเป็นประกาย

        “อยากรู้ประวัติของป่านี้มั้ยล่ะ” ฉันถามด้วยรอยยิ้ม

       “ไหนๆ เล่ามาสิ”   ฟ้าทำหน้าสงสัย

       “ป่าแห่งนี้ ได้ชื่อว่า ป่าแห่งความตาย” คิงและฟ้าชะงักเมื่อฉันพูดจบ  ฉันจึงเริ่มบรรเลงท่อยคำที่คุ้นเคยออกมาทีละน้อย

       “แล้วตำนานของต้นซากุระนี้ก็เริ่มขึ้นเมื่อหลายปีที่แล้ว มันเริ่มที่หญิงสาวคนหนึ่ง เธอแค้นที่ถูกคนที่รักหักหลัง เธอจึงฆ่าเขาคนนั่นให้ตายช้าๆ อย่างทรมาน” ฟ้าและคิงค่อยๆหน้าซีดเผือกลง

       “อย่ามาล้อเล่นสิโย มันไม่ตลกนะ!!” คิงตะโกนขึ้น

       “ฉันป่าวนะ”

ว่าจบ โยชิก็หยิบมีดที่ซ่อนอยู่ขึ้นมา แล้วพุ่งตัวเข้าหาคิงอย่างรวดเร็วราวกับไม่ใช่มนุษ

       “อึก!!” คิงร้องขึ้น เมื่อถูกมีดคมเชือดเข้าทีคอลิกจนเลือดไหลอาบไปทั่วทั้งตัว

       “นี่ สำหรับคนที่หลอกใช้ฉัน!” โยชิพูดขึ้นแล้วยืนมองคิงด้วยสายตาเยือกเย็น

       “นะ นี่เธอ ทำอะไร” ฟ้าช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

       “ไม่ต้องห่วงไปหรอก ต่อไปก็ตาเธอแล้ว” ว่าจบมีดคมก็พุ่งไปแทงเข้าที่ท้องของปลายฟ้าอย่างจัง

จนเลือดกระเซ็นไปถูกดอกซากุระมากมาย ภาพที่โยชิเห็นมันช่างสวยงาม มันคือดอกซากุระเปื้อนเลือดที่เขาเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว ทั้งๆที่ไม่คิดจะฆ่าอีกแล้วแท้ๆ

       “ก็มันช่วยไม่ได้นิ หึหึ ฮ้าๆๆๆๆ” โยชิหัวเราะด้วยความบ้าครั่ง

       “หวังว่าคราวหน้า คงไม่มีอีกนะ” โยชิกล่าวทั้งน้ำตา และทิ้งมีดพร้อมกับร้างของคนทั้งสองไว้ แล้วเดินหายไปในหมอกหนา